Renate Kerkhofs

fictie

Chocolademensen.

​

Kijk, zie je die jongen daar? Dat is Joep. Joep is met zijn opa op weg naar de speeltuin.

Dat doen ze elke dag. Joep hoeft niet naar school want het is vakantie. En in de vakantie gaat hij elke dag naar opa Arie en oma Mien toe. En dat vindt hij reuzefijn. Want bij opa en oma is het altijd een beetje feest. Oma maakt lekker eten en bakt koekjes en opa speelt met hem.

Vandaag vertelt Joep honderduit. Hij praat op de schommel. Hij praat op de wip. Hij praat zelfs op de glijbaan. Dat komt omdat Joep nieuws heeft, groot nieuws. De mama van Joep is namelijk verliefd. Maar niet op de papa van Joep, want de papa en mama van Joep zijn uit elkaar. En sindsdien woont hij de ene week bij zijn mama en de andere week bij zijn papa. Dat lukt prima. En als hij jarig is, krijgt hij lekker dubbel zoveel cadeautjes.

‘Morgen kom ik niet, opa’, vertelt Joep vanop het klimrek. ‘O’, zegt opa, ’waar ga je dan naartoe, Joepie?’ Zo noemt opa hem soms. Dat doet hij omdat hij Joep zo lief vindt. En zo leuk. En zo grappig. ‘Ik ga naar Oscar en Magali’, antwoordt Joep. Hij klimt naar beneden en zegt: ‘Mijn mama is verliefd op Oscar. En Magali is zijn kindje.’

​

Joep zit op de bank. Hij drinkt van zijn glaasje prik en eet van zijn koek. Hij kijkt zijn ogen uit, maar praten doet hij niet.  Joep vindt het best leuk bij Oscar en Magali maar er is iets dat hij raar vindt. Iets dat anders is. Iets dat hij helemaal niet had verwacht. 

Oscar en Magali zijn bruin. En hun haar is zwart met kroezelige krulletjes. Maar voor de rest zijn ze net als hij en zijn mama.

‘Zo kampioen, ik hoop jou nog heel vaak te zien’, neemt Oscar afscheid van hem. Die woorden doen Joep een beetje stralen. Hij is geen kampioen, maar hij zou het wel graag willen worden. Dan geven Oscar en mama elkaar een zoen. ‘Jakkes’, roepen Joep en Magali tegelijkertijd uit. Mensen die zoenen op de mond, dat vinden ze maar vies. Oscar en mama lachen.

Oma Mien heeft chocoladecake gebakken. Joep zit aan de keukentafel en geniet van een lekker groot stuk cake. ‘Oma’, vraagt hij met volle mond, ‘wist jij dat er chocolademensen bestaan?’ Oma lacht: ‘Wat bedoel je daarmee, jongen?’ Oma noemt hem soms jongen. Dat doet ze omdat ze Joep zo flink vindt. En zo slim. En zo schattig. ‘Nou’, legt Joep uit, ‘Oscar en Magali zijn chocolademensen, melkchocolademensen.’

Opnieuw moet oma lachen. ‘Zijn ze ook zo lekker als melkchocolade dan?’ vraagt ze voor de grap. ‘Dat weet ik niet’, zegt Joep en hij neemt zich voor om het volgende keer uit te testen.

‘Kom Joepie’, opa Arie stapt de keuken binnen, ‘jij en ik gaan voetballen.’ Joep propt het stuk cake in zijn mond. Niets zo leuk als voetballen met opa, denkt hij en hij rent voor opa Arie de deur uit naar buiten. 

Joep en Magali zitten samen op de speelmat, een blokkentoren tussen hen in. Geen van beiden doet iets. Geen van beiden zegt iets. Plots steekt Joep voorzichtig een vinger uit. Die plant hij in Magali’s kroezelkrullen. Dan steekt ook Magali een vinger uit en trekt zachtjes aan de blonde sprietjes van Joep.

Joep wrijft met twee vingers over de neus van Magali, heel voorzichtig. Magali duwt met haar wijsvinger tegen het puntje van de neus van Joep. Joep knijpt in de wangen van Magali. Magali prikt met  haar vinger in de wangen van Joep. Joep zet zijn tanden in de arm van Magali. Maar dan roept Magali: ‘Au!’ en begint te huilen. Mama en Oscar komen aangesneld. ‘Wat is er gebeurd?’ vraagt Oscar bezorgd.

Magali’s vinger priemt in de richting van Joep: ‘Hij heeft mij gebeten’, zegt ze boos. Mama schrikt: ‘Is dat waar Joep?’ Joep kan niet anders dan knikken. Ja, hij heeft Magali inderdaad gebeten, heel voorzichtig. Om te proeven. Te proeven of chocolademensen naar melkchocolade smaken. Joep kijkt naar de grond. ‘Waarom deed je dat, kampioen?’ vraagt Oscar. Gelukkig klinkt hij niet boos. ‘Omdat oma het vroeg’, legt Joep uit. 

Joep zit weer aan de keukentafel. ‘Vind je Magali en Oscar leuk?’ vraag oma. ‘Ja hoor’, antwoordt Joep en hij meent het. Dan doet oma de keukenkast open. ‘Kijk eens wat ik voor jou heb meegebracht uit de winkel’, zegt ze. En ze haalt een zak chocolademannetjes uit de kast. ‘Lekker’, glundert Joep. ‘O ja’, herinnert hij zich plots, ‘chocolademensen proeven helemaal niet naar melkchocolade hoor oma’.

‘Kijk Magali’, Joep haalt de zak chocoladeventjes van oma tevoorschijn,  ‘voor jou’. Magali neemt de chocolade blij verrast aan. Ze kiest een figuurtje uit de zak. ‘Ik neem een wit mannetje’. En meteen zet ze haar tanden erin. ‘Zo, nu is het net of ik ook een hapje neem van jou’.  Heel even is Joep verlegen maar als hij Magali ziet lachen, lacht hij met haar mee. ‘Ga je mee naar mijn kamer?’ vraagt Joep en hij hoopt maar dat meisjes even graag met autootjes spelen als jongens.

Avonturen in B en NL.